মৃত্যু
(ইৰম শর্মিলাৰ প্রতি)
সমুদ্র কাজল শইকীয়া
মৃত্যু, তই তেনেই নিশকতীয়া হ'লি এথোন
তোৰ কোলাত আশ্রয় লব'লৈকে টান।
অথবা অতিকে কঠিণ তোৰ আকোৰগোজালি,
পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ ধুনীয়া ছোৱালীজনীকে সাবটি ল'ব নোৱাৰিলি।
মৃত্যু, হে'ৰ অনন্তৰ অপৰাজেয় বীৰ
ভাৰতীয় সেনাবাহিনীৰ সন্মুখত তই তেনেই লজ্জিত আৰু নতশিৰ;
তোৰ নিজৰ বচন ফাকি আওৰাব নোৱাৰ আজি ভাৰত ৰাষ্ট্রযন্ত্রৰ ভয়ত।
মৃত্যু, যদিহে তোৰ ভাও নির্ভৰ কৰে মানুহৰ চকুপানীৰ ওপৰত,
এইবাৰ তোৰ অভিনয় হ'ব বৃথা, আমি আৰু নাকান্দোঁ তিলমাত্র।
আজি তই মনুষ্যত্বৰ ইতিহাসৰ পৃষ্ঠাৰ এটা ক্ষুদ্র দাগ মাত্র।
মৃত্যু, নাকেৰে উজাই পেটলৈকে নিয়া এডাল কৃত্রিম খাদ্যনলীতে তই আবদ্ধ।
আজি সময়ো সেয়ে স্তব্ধ।
ইউনিফর্ম পৰিহিত মানুহবোৰহে আজি মাথোঁ সশ্চল,
আচলতে যাৰ আত্মাৰ মৃত্যুৰো হৈ গৈছে বহুকাল।
